هيچ‌کس نمي‌داند که در ساختمان سه‌ طبقه حوالي يکي از بيمارستان‌هاي غرب تهران چه خبر است. ساختماني که ريتم ضربان قلب خيلي از هواداران محسن چاوشي در طبقه اول آن تعيين مي‌ شود.

اينجا استوديو 103 record است. با يک تابلوي سفيد که حالا ديگر آبيِ آبي شده و همه کساني که پايشان به آنجا باز شده، يادگاري‌اي را براي «محسن چاوشي» با ماژيک آبي روي اين تابلو نوشته و امضا کرده‌اند.کمي جلوتر از تابلوي يادگاري‌ها، استوديوي بزرگي است که با يک شيشه بزرگ، با اتاق فرمان در ارتباط است. «بهروز صفاريان» و «محسن چاوشي» در خفا و در حالي که از خنده ريسه مي‌روند، در حال برنامه‌ريزي براي کنسرتي هستند که هيچ‌کس از جزئيات آن خبر ندارد. حرف و حديث‌ها در مورد کنسرت «محسن چاوشي» در سال 93 زياد است.

به نوشته موسيقي ما، در سال‌هاي گذشته بسياري ديگر هم با اين قبيل ادعاها سعي کردند که وارد گود شوند، ولي تجربه نشان داده که تا زماني که «محسن چاوشي» ميکروفن به دست روي صحنه نيامده، نبايد در مورد اين قبيل ادعاها اظهارنظر کرد. براي ادامه ماجرا بايد تا پايان جام جهاني برزيل صبر کنيد ولي... خبر آمده که خبري در راه است